Zuiger van een auto

Een zuiger voorzien van zuigerveren, wordt de verbrandingsdruk via de zuigerpen op de drijfstang overgebracht.

Vroeger waren de zuigers meestal van gietijzer gemaakt. Die voerden de warmte slecht af en wogen meer. Hierdoor ontstonden grote massakrachten in de dode punten. De zuiger komt daar immers tot stilstand. Het vraagt bovendien meer arbeidsvermogen om bij een zware zuiger de zuigersnelheid af te remmen en op te voeren. Lichtmetalen zuigers wegen minder en scheppen op dat gebied minder problemen. Ze voeren de warmte ook sneller af. Hierdoor is het mogelijk met hogere compressieverhoudingen te werken. Door de lagere temperatuur van de kop en door de kop zo glas mogelijk te maken is er minder kans op koolaanslag. Daartegenover staat de grotere uitzettingscoëfficiënt van lichtmetaal. De nadelige gevolgen daarvan worden opgevangen door aangepaste legeringen en zuigerconstructies.

Hoe ziet de zuiger van een auto eruit?

Bij een zuiger spreken we over de kop en de mantel. De bovenkant van de zuiger wordt ook wel een zuigerbodem genoemd. De kop kan verschillende vormen hebben: plat, hol en bol. Bij tweetaktmotoren wordt wel eens gebruikt gemaakt van een bijzondere zuiger, soms uitgevoerd als kamzuiger. Bij dieselmotoren en soms ook bij benzinemotoren kan de zuigerkop de meest grillige vormen hebben omdat hij grotendeels de verbrandingskamer vormt. In benzinemotoren voldoen de vlakke zuigers het beste.

In de mantel van de zuiger zijn twee tegenover elkaar liggende zuigerpengaten aangebracht meestal elk voorzien van een groef voor een borgveer. In de onderste zuigerveergroef zijn boring aangebracht. Die dienen om de door de olieschraapveer opgenomen olie terug te voeren naar de olie pan. Het is absoluut van belang dat de zuigerveergroeven niet zijn uitgeslagen. Daarom zijn er zuigers met ingezette stalen veergroeven. Zuigers kunnen voorzien zijn van een laagje tin.