Cardanas

De cardanas vormt bij achterwielenaandrijving de verbinding tussen versnellingsbak en differentieel. Soms is deze as gedeeld uitgevoerd waardoor een tussenlanger noodzakelijk is. Om trillingen te voorkomen wordt bij lange cardanassen een tussenlager toegepast. Omdat het differentieel niet op dezelfde hoogte zit als de versnellingsbak en de afstand daartussen bovendien varieert met het op en neerveren van de auto moet er aan beide uiteinden van de cardanas kruiskoppeling zitten. De cardanas moet bovendien de lengteveranderingen kunnen opvangen. Dit gebeurt met een schuifkoppeling. De schuifkoppeling is op het eind afgesloten door een afdichting, om het binnendringen van vuil en water te voorkomen. De cardanas is bij achterwielaandrijving steeds buisvorming uitgevoerd, omdat deze vorm ten opzichte van een massieve uitvoering meer weerstand biedt aan wringing en buiging. Door de kleinere massa worden vanwege de traagheidskrachten, de cardan koppelingen ook minder belast. Belangrijk is ook de kleinere niet-afgeveerde massa, wat het wegcontact van de achterwielen bevordert.
Het is belangrijk dat de cardanas en kruiskoppelingen samen goed zijn gebalanceerd. Daarom zijn beide soms van merktekens voorzien. als dat niet het geval is, moeten op deze delen voor het demonteren de nodige merktekens worden aangebracht. Een niet gebalanceerde cardanas kan ongewenste trillingen en snelle slijtage tot gevolg hebben.

Transmissiekoker

Bij sommige constructies draait de cardanas in een koker. deze is vastgeschroefd aan de achterbrug en al dan niet door middel van een bolkop beweegbaar met de versnellingsbak verbonden. de koker voorkomt het meedraaien van de achterbrug met het kroonwiel. Ook neemt de koker de reactie op het aandrijf- en remkoppel op. Bij het aandrijven wil de pion immers als het ware tegen het kroonwiel oplopen. Bij het gebruik van bladveren, opgehangen maar ook de rem- en stuwkrachten. Indien de transmissie-as zich niet in een koker bevindt (Hotchkiss-aandrijving), zijn het de bladveren die alle krachten en koppels te verwerken krijgen, tenzij andere voorzieningen zijn getroffen, zoals bij schroefveren.

Kruiskoppeling (Cardanaskoppeling)

Met een kruiskoppeling is het moeilijk een draaiende beweging onder een hoek te brengen. De kruiskoppeling wordt ook cardan koppeling genoemd naar de Italiaan Cardanus, zeventiende eeuw, de twee concentrische ringen om scheepskompassen horizontaal te houden. in de achttiende eeuw bouwde de Engelsman Hooke een bruikbare kruiskoppeling.
Een nadeel van de kruiskoppeling is dat ze de snelheid van de aandrijvende as niet gelijkmatig overbrengen op de aangedreven as, wanneer die met elkaar een hoek maken. De aangedreven as gaat afwisselend versnellen en vertragen. Dat nadeel kan men opvangen door het gebruik van een dubbele cardan koppeling of twee koppeling op het einde van de as. De vertraging van de ene wordt opgevangen door de versnelling van de andere. Dat is natuurlijk alleen het geval als de beide koppelingen onder dezelfde hoek werken. Het tussenliggende asgedeelte blijft met een wisselende snelheid draaien. Bij gebruik van een transmissiekoker zijn constructief de nodige maatregelen getroffen, zodat met een cardan koppeling kan worden volstaan. Daarom helt de motor soms enigszins naar achteren.